-
1 spółgłoska
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl; -ek; f* * *f.Gen.pl. -ek fon. consonant; spółgłoska dźwięczna/bezdźwięczna voiced/voiceless consonant; spółgłoska zwarta stop consonant, stop; spółgłoska szczelinowa fricative; spółgłoska zwarto-szczelinowa affricate; spółgłoska wargowa labial consonant; spółgłoska zębowa dental consonant.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spółgłoska
-
2 bezdźwięczny
См. также в других словарях:
spółgłoska — ż III, CMs. spółgłoskasce; lm D. spółgłoskasek jęz. «głoska, której artykulacja polega na kontakcie narządów artykułujących (od szczeliny do zwarcia) i która bez połączenia z samogłoską nie tworzy sylaby» Spółgłoska dźwięczna, bezdźwięczna.… … Słownik języka polskiego
mocny — mocnyni, mocnyniejszy 1. «odznaczający się (dużą) siłą, mocą; znamionujący siłę, moc; silny, potężny, krzepki, energiczny» Mocny mężczyzna. Mocna kobieta. Mocne zwierzę. Mocna budowa ciała. Mocny uścisk dłoni. Wołać mocnym głosem. ∆ jęz. Syla … Słownik języka polskiego
c — 1. «litera odpowiadająca spółgłosce c» ◊ A b c «rzeczy podstawowe, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny» 2. «spółgłoska bezdźwięczna, przedniojęzykowo zębowa, zwarto szczelinowa, twarda» 3. muz. «pierwszy dźwięk w diatonicznym szeregu… … Słownik języka polskiego
ch — 1. «połączenie literowe oznaczające spółgłoskę ch» 2. «spółgłoska tylnojęzykowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
ć — 1. «litera alfabetu polskiego odpowiadająca spółgłosce ć» 2. «spółgłoska zwarto szczelinowa, środkowojęzykowa, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
f — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę f» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» 3. muz. «czwarty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: fa» ∆ F dur «gama i tonacja durowa z jednym bemolem» ∆ f… … Słownik języka polskiego
k — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę k» 2. «spółgłoska tylnojęzykowa, zwarta, twarda, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
p — 1. «litera alfabetu łacińskiego oznaczająca spółgłoskę p» 2. «spółgłoska wargowa, twarda, zwarta, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
s — 1. «litera alfabetu oznaczająca spółgłoskę s, wchodząca w skład dwuznaku sz» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, bezdźwięczna, twarda» … Słownik języka polskiego
ś — 1. «litera alfabetu polskiego odpowiadająca spółgłosce ś» 2. «spółgłoska środkowojęzykowa (palatalna), szczelinowa, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
t — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę t» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, zwarta, bezdźwięczna» … Słownik języka polskiego
